Opowiadanie I Część 1

KAMELEON 
Ranek, dom Michała Orlicza. Monika z Michałem dopiero wstają z łóżka.
- To co jemy na śniadanko? - pyta Monika
- To zależy od Aleksa i Maliny, mam tylko nadzieję, że kupią bułki, a nie kości - śmieje się Michał
W drzwiach pojawiają się psiaki, które wróciły ze sklepu. Monika poszła wziąć prysznic, a Michał w tym czasie przygotował śniadanie. Właśnie siadali do stołu, gdy nagle zadzwonił telefon Michała.
- Orlicz, słucham - mówi Michał przez telefon - dobra zaraz będę.
Monice zrzedła mina.
- Wygląda na to, że będziesz musiała dzisiaj zjeść śniadanie z Maliną - mówi Michał
- To nic nowego - odpowiedziała smutnym głosem Monika - kiedy ostatnio jedliśmy razem?
- Obiecuję ci, że wrócę na kolację, przecież wiesz, że tak wygląda moja praca.
Monika nie odpowiedziała, Michał z Aleksem wyszli z domu.
Ryś z Lucyną byli już na miejscu, czyli w domu bogatego biznesmena na obrzeżach miasta (Łodzi), który został zamordowany.
- Cześć wszystkim - mówi Michał wchodząc do domu ofiary - Kogo tu mamy?
- Witold Starski, 56 lat, wdowiec, bezdzietny, właściciel firmy jubilerskiej - odpowiada Ryś
- Jak zginął? - pyta znów Michał
- Uderzenie tępym narzędziem w potylicę - odpowiada Leon
- Kiedy nastąpił zgon? - pyta Orlicz
- Około 10-11 godzin temu - mówi znowu Leon
- Czyli między 23:00 a 24:00, mamy jakiś świadków?
- Mieszkał sam, sąsiedzi nic nie widzieli - odrzekła Lucyna
- A kamery?
- Rozmawialiśmy już z firmą ochroniarską, jutro mają nam przesłać nagrania ze wszystkich kamer.
- Wygląda na to, że się z kimś szarpał, ma liczne zadrapania, ale więcej powiem jak zwykle po sekcji - mówi zaspany Leon
- Leon widzę, że w nocy bardzo ciężko pracowałeś - śmieje się Michał
- Ty chyba też - odpowiada Leon - do następnego trupa.
- Ten to ma poczucie humoru w każdej sytuacji - mówi Puchała
- Krzysiek, zabierajcie go do Leona, my wracamy do siebie - mówi Michał - Rysiek, Lucynka jedźcie do tej firmy Starskiego, a ja zabiorę Aleksa i wracam na komendę. Orlicz wsiada do samochodu.
- Jak zwykle szef sobie pojedzie odpocząć, a my do "brudnej" roboty, strasznie szybko się starzeje nasz Michałek - mówi ironicznie Rysiek
- Daj spokój - odpowiada Lucyna - widać, że ma kłopoty.
- A co ty go tak zawsze bronisz?
- Jedźmy już do tej firmy.
Południe, komenda policji w Łodzi. Michał siedzi w swoim biurze, a Alex bawi się piszczącą świnką.
- Brachu, błagam cię, przestań, ty nie wiesz jak to jest kiedy twoja dziewczyna ciebie nie rozumie. Kłóciłeś się kiedyś z Maliną?
Alex popatrzył na swojego pana skrzywiając pysk.
- No właśnie nie masz o tym pojęcia. Dobra, trzeba się zająć pracą.
W tej właśnie chwili na komendę wróciła Lucyna z Rysiem.
- Hej, masz coś nowego? - pyta Ryś Michała - halo, Michał, słyszysz co do ciebie mówię?
- Co? A tak, znaczy nie, nic nie ma w tych aktach. A jak tam w tej firmie? Dowiedzieliście się czegoś ciekawego? - mówi Michał
- Rozmawialiśmy z menagerem tej firmy, Pawłem Mliszką, ponoć Starski pożyczał duże pieniądze hazardzistom - powiedziała Lucyna
- Czyli mógł mieć wielu wrogów - rozmyśla Michał - Znacie jakiegoś jego dłużnika?
- Ten Mliszka mówił, że niejaki Frogier miał mnóstwo długów u Starskiego - ciągnie dalej Lucyna
- Znamy jego adres? - pyta Michał
- Właśnie sprawdzam, o, mam już - mówi Rysiek - Łódź, ul. Piotrkowska, mieszkanie 5/16.
- Ok, jadę tam - mówi Michał - Alex idziemy - gwizda na Alexa - no, dalej wstawaj, idziemy.
Michał jest już na miejscu, razem z Aleksem stoją przed drzwiami Frogiera. Orlicz dzwoni do drzwi, ale nikt nie otwiera, zaczyna pukać. Po chwili w drzwiach pojawia się wysoki mężczyzna i pyta:
- Co jest? O co chodzi?
- Dzień dobry, pan Mariusz Frogier?
- Tak, a kto pyta?
- Komisarz Michał Orlicz - pokazuje swoją legitymacje policyjną - łódzki wydział zabójstw.
- Jak to "wydział zabójstw" o co chodzi? Jestem o coś podejrzany?
- Znał pan Witolda Starskiego? - pyta komisarz
Gdy mężczyzna usłyszał to pytanie, popchnął policjanta, zamknął drzwi i zaczął uciekać. Michał szybko się podniósł i ruszył w pościg za bandytą. Alex również zaczął gonić uciekiniera i jak zwykle był szybszy od swojego opiekuna. Kiedy Orlicz wreszcie ich dogonił, Alex leżał na Frogierze.
- Alex zostaw - krzyczy Michał - łapy na kark.
Komisarz odkłada broń i zakuwa faceta w kajdanki. Następnie dzwoni po patrol policji, aby go zabrali. Po kilku minutach policja była już na miejscu, a Michał poszedł przeszukać jego mieszkanie. Daje Aleksowi jedno z ubrań Starskiego do powąchania.
- Szukaj piesku, szukaj - mówi do Alexa
Alex węszy po domu, w końcu zaczyna szczekać i skakać na szafkę, stojącą obok łóżka. Michał przeszukuje ją i znajduje broń. Wkłada ją w strunówkę i wraca na komendę.
Komenda policji.
- Gdzie go macie? - pyta Michał
- Czeka w pokoju przesłuchań. Znalazłeś coś w jego mieszkaniu? - mówi Ryszard
- Tak, Alex znalazł pistolet, zaniosłem już go do analizy. Mają ściągnąć odciski palców.
- Dostaliśmy już te nagrania z kamer Starskiego, Beata je ma - mówi Lucyna
- No to chodźmy, może coś ciekawego na nich zobaczymy - odpowiada Michał
Cała trójka wraz z Aleksem poszła obejrzeć nagrania.
- Cześć Beatko - mówi Rysiek na powitanie koleżanki
- Cześć wszystkim - odpowiada miłym głosem Beatka - Aleksik, zobacz co ja dla ciebie mam - pokazuje Aleksowi jego ulubioną kiełbaskę i daje mu ją.
- A ja? - mówi Michał
- Dla ciebie mam nagrania - śmieje się Beata
Beata włączyła filmy.
- Czy to nie jest czasem nasz Frogier? - mówi zdziwiony Michał - o której godzinie to było?
- o 21:07, a wyszedł o 21:56 - odpowiada Beata
- Czyli to nie mógł być on - mówi zamyślony Michał
- A to kto?! - krzyczy zdziwiona Lucyna

CIĄG DALSZY NASTĄPI...